به نام خدا

258 بقره – 51 مائده – 86 آل عمران – 264 بقره -67-108 مائده -168 نسا-140-144 انعام- 19-24 توبه- 37 توبه-107 نحل- 28 مومنون-10 احقاف-5 صف-7 صف- 5 جمعه-6 منافقون

بر طبق آیات فوق سه گروه هستند که شامل هدایت پروردگار نمی شوند

1- ظالمین

2 کافرین

3- فاسقین

نکته جالب در این آیات این مهم است که این سه واژه با تفاوت معانی که دارند هم پوشانی بسیار جالبی دارند هر سه معنی به گروه های شبیه به هم در قرآن خطاب شده است .

در ادامه به تعریف این سه گروه بر اساس آیات فوق می پردازیم

1- ظالمین : کسانی که در سخن خداوند جدل می کنند مثل پادشاه زمان حضرت ابراهیم (ع) 258بقره

کسانی که بر خلاف سخن خداوند و پیامبر (ص) با کسانی دوستی می کنند که به جدل خدا و رسول می پردازند مثل اهل یهود در دوران پیامبر (ص) 51 مائده

کسانی که بعد از ایمان به خداوند و فهمیدن حقیقت برگشته و کافر می شوند 86آل عمران

کسانی که خود گمراه از حق هستند و راه حقیقت را بر دیگران می بندند 167-168 نساء

کسانی که بر خدا دروغ می بندند ، عکس کلام خدا می گویند و عمل می کنند ،بدعت در دین دارند 144 انعام

کسانی که به قران به عنوان کلام حق منکر می شوند در صورتی که حقانیت آن را می دانند 10 احقاف

کسانی که حکم خدا را می دانند ولی عکس آن را انجام می دهند 5 جمعه

در تمام آیات فوق یک نکته جلب نظر می کنند و آن این است که دانسته خطا می کنند این انسانها هرگز هدایت نمی شوند ، نادانی مساوی عدم هدایت نیست ، دانش و کفر ورزیدن با علم باعث عدم هدایت است چون اینان کسانی هستند که به دلیل هوای نفس پا روی حقیقت نهاده و آن را تکذیب می کنند که نه تنها خود را بلکه دیگران را نیز به ظلمت می اندازند .

2- کافرین : کسانی که ریا می کنند ،‌کار نیک را نه برای رضای خدا بلکه برای ریا انجام می دهند 264 بقره

کسانی که رسول خدا را آزار می دهند و سدی در هدایت مردم بودند و هستند .67مائده

کسانی که مشغول دنیا هستند و از یاد قیامت غافل هستند خدا بر دلهای اینان مهر می زند تا هیچ وقت به هدایت نرسند  107 نحل

3- فاسقون : کسانی که حق را نمی شنوند و از خدا نمی ترسند 108 مائده

کسانی که کلام خدا را اولویت قرار نداده و مال و فرزند را بر سخن خدا ارجح می دانند مثل امر جهاد 24 توبه

کسانی که به آزار پیامبر می پردازند با اینکه می دانند حق است 5 صف

تعاریف قرآن از ظلم و کفر و فسق کاملا واضح و مشخص است اینان شامل هدایت نمی شوند وبقیه انسانها امید به هدایت دارند .

مخلوقی که به راحتی پا بر سخن معبود می گذارد برازنده هدایت است؟ در یک نگاه کلی، بیشتر اینان شامل انسانهای صدر اسلام می شوند در صورتی که امروز بسیارند کسانی که به خاطر منافع شخصی راه دین را بر مردم می بندند و انسانها را از دین گریزان می کنند انسانهایی که به خاطر منافع شخصی سخن خدا و رسول رابه نفع خود بر می گردانند  و اینان بیشتر عالمان و بزرگان قوم هستند .

علم همیشه راه هدایت نیست وقتی با هوای نفس ترکیب شود غروری می سازد که انسان را خدا می کند  و خود پرستی راهی می شود تا انسان از نور به ظلمت برسد.